Maleisië - 15 december 2015 t/m 21 december 2015

15 DECEMBER 2015, PENANG
Vandaag zouden we naar het mooiste en populairste strand van Penang gaan: Batu Feringgi. Met hoge verwachtingen stapten we op de bus. Ongeveer 3 kwartier later kwamen we op het strand aan... En, het viel tegen. De Thaise stranden en de stranden op Langkawi hebben onze verwachtingen erg hoog gelegd. De zee was vies en het zand was eigenlijk ook helemaal niks. Mignon vond nog ergens een stuk inktvis in de zee. Tegen de avond namen we de bus terug naar Little India. We aten wat, dronken een white coffee in het hostel en pakten onze spullen... Een rustig laatste dagje op Penang.

16 DECEMBER 2015, PENANG - CAMERON HIGHLANDS
In de ochtend stonden we vroeg op om verder te reizen naar onze volgende bestemming. We werden door een minivan opgehaald die ons naar een grotere bus bracht. Deze bus was erg luxe, brede stoelen die ver achterover konden, voetenbankje... De bus bracht ons met wat tussenstops naar Cameron Highlands. Toen we hier uitstapten, merkten we al snel dat het zo'n 10 graden kouder was. We besloten ergens wat te gaan drinken en zagen voor het eerst "frikandel" op een bord staan. Wij helemaal gelukkig die frikandel bestellen... Nou, dit was geen echte frikandel, het leek meer op een mislukte kipkorn ofzo. We vonden een goedkoop maar lelijk en stinkend hostel voor deze 2 nachten en boekten een tour voor de volgende dag. Ook regelden we alvast bustickets voor de reis naar onze volgende bestemming. 
In Tanah Rata, het stadje, bleek niet veel te beleven te zijn. Wanneer je de ene kant op liep, kon je zo'n 7 minuten lopen, de andere kant op was het 2 minuten. De toeristen komen hier duidelijk maar voor één ding: de theeplantages. Verder is het eigenlijk niks. Het was wel even fijn na 1 maand reizen om uit de extreme hitte te zijn, maar stiekem keek ik al uit naar het vertrek naar Kuala Lumpur. 
17 DECEMBER 2015, CAMERON HIGHLANDS
Afgelopen nacht was het ontzettend koud, ik heb zelfs nog dikke sokken en een dik vest aangetrokken. In de ochtend werden we opgehaald door een busje voor de Cameron Highlands tour. De chauffeur reed en hield de microfoon vast, echt een multitasker en personeelsbezuiniging. De eerste stop was bij de butterfly farm. We kwamen terecht in een vlindertuin waar iedereen meteen foto's begon te maken waarbij ik dacht "daar doen ze later toch niks meer mee", maar goed zo'n grote reis maak je maar één keer dus ik maakte zelf ook 3 foto's. Na de vlindertuin kwamen we bij allemaal verschillende kastjes waar we een kleine eekhoorn zagen in een enorm hok, waarbij ik dacht "nou die eekhoorn heeft nog meer vierkante meter dan wij in ons hostel". Daarna zagen we ook nog kikkers, spinnen en slangen. Die laatste 2 zaten gelukkig achter glas. Daarna liepen we door naar een bloementuin waar iedereen selfies maakte, dus dat deden wij ook. De volgende stop was bij de bee farm. We kregen uitleg over 2 soorten honing, het zou allemaal moeten helpen tegen kwaaltjes maar wij geloofden er niet zo in. Na deze uitleg was het mogelijk om de bijen van dichtbij te bekijken. Als je gestoken wordt door 1 bij, komen er 50 duizend andere bijen achter je aan, waarbij de vrouw letterlijk zei "ren niet achter mij aan, want ik ben nogal sloom". Dus wij besloten maar gewoon lekker veilig de merchandise te bekijken. 
De volgende stop was bij hetgeen waarvoor we deze tour geboekt hadden. We sloegen een weg af en reden zo langs de theeplantages naar beneden wat prachtige uitzichten gaf. We maakten foto's langs de weg en reden daarna door naar een punt waar we thee konden drinken, nog meer foto's konden maken en de productie van thee kunnen zien. We maakten ook een foto van onszelf met een theeplantage op de achtergrond. En, dan heb je ook nog van die mensen die voor de naam van het restaurant een foto gaan maken, of nee niet "een foto", maar 100 verschillende poses. Na het bezoek aan de theeplantage was stopten we bij de rose garden. Vanaf de buitenkant zagen we al dat dit niets voorstelde, dus wij besloten dit entreegeld te besteden aan een lekkere stlawbelly juice, ofwel aardbeiensapje. Daarna gingen we nog naar een stlawbelly farm, hier hadden wij het ook alweer zo gezien. Daarna hoorden we de chauffeur zeggen dat we nog naar een tempel zouden gaan waarop wij dachten "alsjeblieft niet", wij wilden namelijk gewoon naar de Starbucks. Gelukkig sloegen we deze tempel inderdaad over en toen we werden afgezet renden we naar de Starbucks, want ik moest alweer plassen door de enorme kou in Cameron Highlands. We dronken een warme koffie met wat lekkers, dit hadden we wel verdiend na die uh tja, belachelijke tour, hilarisch gewoon. Zoals eerder gezegd was op deze bestemming verder maar weinig te beleven, dus de rest van de dag hebben we dan ook maar weinig uitgevoerd...
18 DECEMBER 2015, CAMERON HIGHLANDS - KUALA LUMPUR
We sliepen voor de laatste keer in de kou, checken uit en sprokkelden een ontbijtje bij elkaar bij 5 verschillende supermarkten. Om 11 uur stapten we in de bus (weer zo'n luxe!) naar Kuala Lumpur. We luisterden muziek, slapen was niet mogelijk toen we de highlands uitreden met scherpe bochten, ik was ook nog bijna uit de bus gevallen. Na de plaspauze is het wel nog gelukt om eventjes te slapen en de hoge gebouwen van de stad kwamen al snel in zicht. We werden afgezet bij een station, een jongen bij ons in de bus had geen schoenen aan, Mignon moest nog even zeggen dat ie die vast had afgestaan op reis en toen bleek hij Nederlands te zijn. We gooiden onze backpack weer op de rug en kwamen erachter dat we met een of andere monorail in Bukit Bintang konden komen, de wijk waar het hotelletje lag waar wij een kamer geboekt hadden. Ja, voor 7 euro per persoon per nacht hadden we besloten om onszelf weer een beetje luxe te gunnen voor 4 nachten. De monorail... Vol met Aziaten, bloedheet en stank... Een Nederlander wenste ons nog succes voor we instapten en uiteindelijk snapte ik wel waarom... Eenmaal aangekomen op Jalan Imbi, de straat van ons hotel, in de buurt van een mega shopping mall, duurde het even voor we ons onderkomen gevonden hadden. We checkten in en besloten om een kijkje te nemen in de mall. De mall was groot, er was ook een bioscoop, een bowlingbaan en zelfs een attractiepark te vinden. 
Na het rondkijken werd onze aandacht getrokken door de roze verlichte KL tower. We liepen hierheen en kwamen terecht in een lange straat met barren. We zagen inmiddels ook de Petronas Twin Towers boven andere gebouwen uitsteken. We wilden hierheen lopen maar uiteindelijk bleken deze torens verder te liggen dan wij eigenlijk dachten dus met zere voeten en inmiddels zo'n 13 km gelopen te hebben, gaven we op en zetten we koers terug naar het hotel waar we nog wat ouderwets grapten op de kamer en uiteindelijk als twee blokken in slaap vielen...
19 DECEMBER 2015, KUALA LUMPUR
In de ochtend fiksten we weer een ontbijtje van de supermarkt waarna we met de citymap de straat op gingen. We liepen eerst 40 keer de verkeerde kant op, de mensen hier op straat lijken ook zomaar wat onzin te praten als je de weg vraagt, daar kwamen we al snel achter. Uiteindelijk vonden we wat we zochten: de Golden Triangle, een gebied met veel shopping malls. We doken de H&M in, de kleding die we bij hadden waren we na ruim 1 maand beu, tijd voor een nieuwe investering! Ik kocht een broek en hempje, en om plaats te maken in mijn backpack daarvoor gooi ik een hempje weg en Mignon wilde graag mijn broek hebben. Na de koffiepauzes bezochten we nog wat andere shopping malls die helemaal gedoopt zijn in de kerstsfeer: grote kerstbomen, kerstmuziek, rondrijdende treintjes en natuurlijk de kerstman... Het is gaaf om dit te mogen meemaken maar met een korte broek en slippers aan in plus 30 graden toch wel een beetje raar. Vooral het horen van een nummer als "Let it show" waarbij je dan denkt van "ja, het gaat hier never nooit niet sneeuwen nie".
Na het shoppen vonden we een brug boven de wegen door voor voetgangers, ideaal. We zetten koers naar het KLCC, de plaats waar ook de Petronas Twin Towers te vinden zijn. Na een flink stuk lopen kwamen we weer buiten uit bij een park en daar zagen we dan ook de torens. Ontzettend hoog en indrukwekkend om te zien. We maakten foto's en liepen door de shopping mall heen om ook foto's van de voorkant te maken. We wilden eigenlijk graag vanaf deze torens de zonsondergang kijken, maar dat gaat helaas niet omdat je alleen in de ochtend naar boven kunt. We aten wat en besloten naar de mall in de buurt van ons hotel terug te gaan. Hier kochten we een entreekaartje voor het attractiepark waar we als blije kinders in de achtbaan gingen. Supergaaaaf, de achtbaan had zelfs een looping en ging heel hoog, echt bizar dat je dit in een shopping mall kan doen. Na 2 ritjes in de achtbaan en nog 2 andere attracties was ik al misselijk, ik word echt oud... 
20 DECEMBER 2015, KUALA LUMPUR
In de ochtend gingen we op weg om een gratis bus te nemen, daar hadden we namelijk over gehoord en we zijn nog steeds Nederlanders en backpackers natuurlijk! We stapten op de bus en in de buurt van Chinatown gingen we er weer uit. We liepen door de straten met kraampjes en Chinezen en waren hier eigenlijk weer zo uitgekeken. We waren in ieder geval blij dat we geen accommodatie in deze buurt geboekt hadden. Weer terug de gratis bus in en op weg naar de KL Tower, vanaf deze toren zou je een prachtig uitzicht over de stad moeten hebben. We gingen er al vroeg heen omdat we de zonsondergang wilden zien. Bij de toren aangekomen, bleek de entreeprijs hoger dan wij hadden doorgekregen van een local. En, wij hadden onze laatste Maleisische Ringgits weer gepind, dus we moesten even rekenen en besloten dat we dan in de avond niet op stap zouden gaan, zodat we ons deze entreeprijs konden veroorloven. We hadden verwacht dat het druk zou zijn en dat het wel even zou duren voordat we boven zouden zijn, dit viel erg mee, waardoor we om 15.15 uur bovenop de toren waren, en de zon zou rond 19.00 uur ondergaan. Er kan dus geconcludeerd worden dat we zeer ruim op tijd aanwezig waren. 
We zaten op een trapje, waren zuinig op ons water, want dat kon je hier helaas niet kopen en keken mensen. Er was ook een fotograaf die ontzettend veel geld vroeg voor het maken van cliché foto's (van mensen die de puntjes van de Twin Towers vasthouden enzo)... Met ons verkeerd berekende budget kwamen we op het idee om aan mensen te vragen om foto's van ze te maken met hun eigen camera of telefoon voor 2 ringgit (dat is ongeveer 40 eurocent). Nou, uiteindelijk ging Mignon ijverig met dit idee aan de slag en heeft ze maar liefst 10 ringgit binnengesleept. Het was meteen een prima tijdverdrijf ook! We wachten uuuuuren voordat de zon onderging, het werd langzaamaan donkerder en we hadden een prachtig uitzicht over de Twin Towers en de welvarende buurt rondom deze Towers. De KL Tower konden we helemaal rondlopen, waardoor we ook uitzicht hadden op de minder welvarende wijken van Kuala Lumpur. Het was het entreegeld waard, helemaal voor ons, aangezien wij zo'n 4 uur boven geweest zijn, dat is echt een record denk ik. 
Na deze belevenis liepen we naar het winkelcentrum waar de Petronas Twin Towers zijn. We aten wat en mengden ons daarna tussen de toeristen die foto's maakten van het prachtige uitzicht wat je kreeg als je onder de torens stond, in het donker deze keer. We maakten foto's en genoten van het uitzicht en, we beseften ons, dit zouden we nooit meer terug zien. Uiteindelijk liepen we terug naar ons hotel naar een lange dag, waar we op een nogal rare manier ervan op de hoogte werden gebracht dat we van kamer moesten wisselen. Wij hadden het lekkende plafond ook al opgemerkt maar niets gezegd omdat het voor ons prima was, wij zijn wel erger gewend dan een lek en waren allang blij om op een goed bed te mogen slapen. Omdat we op een rare manier op de hoogte werden gebracht van deze wissel en ze onze kamer nogal apart hadden achter gelaten, waren we best pissig. We verhuisden onze spullen en spraken met de manager hier die zijn management zou inschakelen over de situatie. Vanwege het budget en deze drama besloten we niet meer te gaan party'en...
21 DECEMBER 2015, KUALA LUMPUR
Vanochtend hebben we 70 ringgit, a la 1 nacht in het hotel, terug gekregen vanwege de slechte service. Dit bracht ons weer op een hele mooie financiële situatie. We struinden vandaag nog door wat shopping malls, er kwam nog een flinke tropische regenbui om de hoek kijken en met onze 70 ringgit dronken we een Mojito op mama's 50e verjaardag in de barstreet. We aten bij de Pizzahut waar we bij ons menu ook nog een chocolade cake meekregen in doggybag, omdat we hem niet meer op konden. En, we maakten de balans op en hadden nog geld over! Dus we shopten nog maar wat, een hoesje voor ons paspoort onder andere. Uiteindelijk besloten we een goede daad te verrichten met de kerst in het vooruitzicht dus we gaven de halve chocolade cake aan een zwerver. In het hotel deden we nog een maskertje op wat we ons ook hebben kunnen veroorloven en morgen gaan we dus met een glad babyhuidje op naar het volgende land: Singapore!